سرفه و بیماریهای قلبی

آیا میان سرفه و بیماری‌های قلبی ارتباطی وجود دارد؟ چنانچه می‌خواهید بدانید که آیا سرفه‌ی مزمن یا دائم می‌تواند نشانه‌ای از بیماری قلبی باشد یا خیر، این مقاله را مطالعه نمایید.
سرفه در اصل، عکس‌العمل غیر ارادی و یا مکانیسم دفاعی است که بدنمان به جهت دفع مواد خارجی که ممکن است مجاری هوایی را تحریک سازند، به کار می‌بندد. به محض آن که گیرنده‌های حسی موجود در نای و مجاری هوایی، محرک‌ها و یا هرگونه ذرات خارجی را مورد شناسایی قرار دهند، دیافراگم و عضلات واقع در دنده‌ها، منقبض می‌شوند. به دنبال آن استنشاق هوا صورت می‌گیرد. هنگامی که هوای استنشاق شده به درون ریه‌ها حرکت می‌کند، اپی گلوت (فلپ یا پرده‌ی غضروفی که نای را می‌پوشاند)، و حنجره بسته شده به گونه‌‌ای که هوای استنشاقی درون ریه‌ها به دام می‌افتد. عضلات شکمی و درونی‌‌ترین ماهیچه‌های بین دنده‌ای منقبض می‌گردند. در نتیجه، فشار در ریه‌ها افزایش می‌یابد. تارهای صوتی منبسط شده و حنجره باز می‌شود. به دنبال آن هوا با سرعت بالا از ریه‌ها بیرون رانده می‌شود. هوایی که به زور به بیرون فرستاده می‌شود، ذرات خارجی و یا محرکها را از مجاری هوایی پاک می‌سازد. هر چند سرفه به خودی خود بیماری محسوب نمی‌شود، سرفه‌ی مزمن اغلب نشانه‌ای از عفونت دستگاه تنفسی است. ممکن است میان سرفه و بیماری‌های قلبی ارتباطی وجود داشته باشد. اجازه دهید پی ببریم که آیا یک رابطه علت و معلولی میان این دو وجود دارد و یا خیر.
آیا سرفه می‌تواند به دلیل وجود یک بیماری قلبی به وجود آید؟
در اکثر مواقع، سرفه مداوم نشانه‌ای از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی است. پیش از آنکه در واقع ریه‌ها بتوانند تبادل اکسیژن و دی‌اکسید کربن را انجام دهند، هوایی که تنفس می‌کنیم، از میان مجاری بینی، حلق، حنجره، نای و لوله‌های نایژه‌ای یا برونش عبور می‌کند. این اندام‌های تنفسی در صورت تنفس محرکهایی مانند گرد و غبار، مواد شیمیایی، دود یا میکروب‌های بیماری‌زا، می‌توانند دچار التهاب گردند. هنگامی که این اتفاق رخ می‌دهد، این محرکها، با این عمل رفلکس طبیعی خارج می‌گردند.
بنابراین، سرفه چه ارتباطی با عملکرد قلب دارد؟ خوب بایستی گفت که این دستگاه یا سیستم‌های اندامی بدن به صورت دسته جمعی و مشترک کار می‌کنند. دستگاه تنفسی به طور مشترک و هماهنگ با سیستم گردش خون، که در آن قلب قطعاً اندام کلیدی است، همکاری می‌کند. قلب اندام پمپاژ خون است که خون عاری از اکسیژن را به ریه‌ها عرضه می‌کند. سپس خون سرشار از اکسیژن از ریه‌ها توسط رگهای خونی به بخشهای مختلف بدن حمل می‌شود. چنانچه ظرفیت پمپاژ قلب به خاطر وجود هرگونه بیماری تحت تأثیر قرار گیرد، ممکن است ریه‌ها دچار احتقان شوند. در ریه‌ها مایع تشکیل شده و قلب ممکن است علائمی مانند سرفه، تنگی نفس و یا خس خس سینه را از خود نشان دهد.
سرفه و نارسایی قلبی
به منظور درک چگونگی ارتباط میان سرفه و بیماری‌های قلبی، بایستی ابتدا از چگونگی عملکرد قلب اطلاع کسب کنید. قلب انسان به چهار حفره تقسیم می‌شود. حفره‌های بالایی و پایینی در سمت راست و چپ قلب به دهلیز راست، بطن راست، دهلیز چپ و بطن چپ اشاره دارد. دهلیز چپ خون غنی از اکسیژن را از طریق وریدهای ریوی دریافت می‌کند. به دنبال آن دریچه میترال باز می‌شود. هنگامی که دریچه میترال باز می‌شود، خون به بطن چپ حمل می‌شود. از طریق بطن چپ است که خون اکسیژن دار شده به بخش‌های مختلف بدن حمل می‌شود. از سوی دیگر، خون فاقد اکسیژن یا اکسیژن زدا شده توسط رگ اصلی تحتانی (بزرگ سیاهرگ پایینی) و رگ اصلی فوقانی به دهلیز راست وارد می‌شود. دریچه سه لختی به منظور تسهیل در عبور خون به بطن راست باز می‌شود. شریان ریوی خون را به ریه‌ها حمل می‌کند به طوری که در آنجا خون اکسیژن دار شده و مجدداً به سمت چپ قلب حمل می‌شود. هنگامی که حفره‌های قلب موفق نشوند به درستی خون را پمپاژ نماید، گفته می‌شود که فرد دچار نارسایی احتقانی قلب شده است.
تضعیف ماهیچه‌ی قلب (عضله قلب) به علت بیماری عروق کرونر یکی از شایع‌ترین علل نارسایی احتقانی قلب است. مشخصه‌ی بیماری عروق کرونر قلب، جریان محدود خون به قلب به علت تجمع پلاک‌های شریانی است. این امر موجب می‌شود عضلات قلب ضعیف شده در نتیجه خطر ابتلا به نارسایی احتقانی قلب افزایش می‌یابد. ضخیم شدن عضله قلب به علت فشار خون بالا نیز می‌تواند همان اثر را برجای گذارد. بیماری عروق کرونر نیز خطر ابتلا به حمله قلبی را افزایش می‌دهد. حمله قلبی وضعیتی است که خطر جانی به همراه داشته به طوریکه در آن انسداد شریان کرونر باعث آسیب به بخشی از عضله قلب می‌شود. تنگی نفس، سرفه مداوم، درد قفسه سینه، خس خس سینه و ورم یا اِدم علائم مشخصه نارسایی احتقانی قلب هستند.
نارسایی ناحیه‌ی چپ قلب، نوعی نارسایی احتقانی قلب است که در آن احتقان ریوی (pulmonary congestion) به دلیل ناتوانی بطن چپ در پمپ کردن صحیح خون رخ می‌دهد. این امر موجب می‌شود خون به دهلیز چپ بازگردد. سپس خون توسط وریدهای ریوی به ریه‌ها حمل می‌شود. این وضعیت موجب تجمع مایع در ریه‌ها می‌گردد. هنگامی که کیسه‌های آلوئولار پر از مایع شوند، عملکرد ریه به طور منفی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. سرفه، خس خس و تنگی نفس از علائم شایع احتقان ریه می‌باشند. استفاده از مهار‌ کننده‌های ACEیعنی گروهی از داروهایی که برای درمان فشار خون بالا و نارسایی احتقانی قلب استفاده می‌شوند، نیز می‌تواند موجب سرفه مداوم گردد.
هر چند سرفه یکی از علائم شایع عفونت دستگاه تنفسی است، گاهی، ممکن است بر اثر نارسایی احتقانی قلب ایجاد شود. بنابراین کسانی که از سرفه مداوم همراه با دیگر علائم قلبی فوق رنج می‌برند بایستی تحت یک معاینه دقیق پزشکی قرار گیرند.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.